حکمت بودا: (ذمه پده): متنی کهن منتسب به بودا

پانصد و شصت سال پیش از میلاد مسیح، آموزگاری در شمال شرقی هند، در شهر لومبینی، در طایفه گوتمه چشم به جهان گشود. او که بعدها "بودا" (یعنی به اشراق و بیداری رسیده) نام گرفت، راه‌ رهایی را برون شدن از آرزو و خواهش دانست. پیام بودا، رهایی از رنج بود و تعلیم می‌داد که پایان رنج با درک چهار حقیقت ممکن می‌شود: زندگی، رنج است؛ خاستگاه رنج، تشنگی و شهوت است؛ رهایی از رنج، همان رهایی از تشنگی است؛ و راه رهایی از تشنگی، راستی و درستی در شناخت، اندیشه، گفتار، کردار و زیست و نیز در کوشش، آگاهی و یکدلی است. با درک این چهار حقیقت و عمل به آن‌ها نیروانه حاصل می‌شود. نیروانه در آغاز، آزادی و در اوج، جاودانگی و بی‌مرگی است. در واقع، آنچه بودا برای افق انسانی ترسیم می‌کند، رسیدن به بلوغ آگاهی است. در کتاب حاضر، جملات بودا درباره انسان کامل، بدی، مکافات عملی، پیری، جهان، دلبستگی، شادمانی، خشم، اندیشه، و... تدوین شده است که حاکی از حکمت وی می‌باشد.