او تنها کسی بود که نلی صدایم می کرد...باورم نمی شد کسی مثل ریچارد این قدر به من علاقه مند باشد. وقتی کتش را درآورد بوی مرکباتی پیچید که پس از آن همیشه من را یاد او می انداخت. وقتی هواپیما پایین می آمد از من شماره تماس خواست. موقعی که داشتم شماره ام را می نوشتم دستش را آورد و به موهایم کشید. پشتم تیر کشید. این حرکتش مثل یک بوسه، صمیمی بود. گفت «خیلی خوشگلن. هیچ وقت کوتاهشون نکنین.» از آن روز به بعد-تا گردباد عشقمان در نیویورک و مراسم عروسی در فلوریدا و سال هایی که در خانهٔ جدید ریچارد در وست چستر سپری شد-من همیشه نلی او بودم.