کارلوس فوئنتس ماکیاس نویسنده کتاب «زندانی لاس لوماس» رمان نویس و مقاله نویس مکزیکی بود. از جمله آثار وی می توان به مرگ آرتمیو کروز (1962) ، اورا (1962) ، ترا نوسترا (1975) ، گرینگو پیر (1985) و کریستوفر آنبورد (1987) اشاره کرد. نیویورک تایمز در مراسم ترحیم او، از فوئنتس به عنوان "یکی از تحسین برانگیزترین نویسندگان در جهان اسپانیایی زبان" یاد کرد. او تأثیر مهمی در رونق ادبیات آمریکای لاتین داشت. به نوعی کار او "انفجار ادبیات آمریکای لاتین در دهه های 1960 و '70" است. گاردین او را "مشهورترین رمان نویس مکزیک" خوانده است. از جمله افتخارات ادبی وی می توان به جایزه میگل دو سروانتس و همچنین بالاترین نشان مکزیک ، مدال افتخار بلیساریو دومینگوئز (1999) اشاره کرد. او اغلب به عنوان کاندیدای احتمالی دریافت جایزه نوبل ادبیات معرفی می شد ، هرچند هرگز برنده نشد. کارلوس فوئنتس را "بالزاک مکزیک" خوانده اند. خود فوئنتس از میگل دو سروانتس ، ویلیام فاکنر و بالزاک به عنوان مهمترین نویسندگان نام برده است. فوئنتس خود را به عنوان نویسنده ای پیشا مدرن توصیف کرد. وی پرسید: "آیا کلمات به چیز دیگری احتیاج دارند؟" فوئنتس گفت که او از نویسندگانی که از ابتدا ادعا می کنند دستورالعمل موفقیت دارند ، متنفر است. او در یک سخنرانی درباره روند نوشتن خود، عنوان کرد که روند نگارش یک اثر را با این سوال آغاز می کحند که:"من برای کی می نویسم؟ این کتاب «زندانی لاس لوماس» جامعه مکزیک را در حوالی انقلابی گسترده بازنمایی می کند. کارلوس فوئنتس با لحنی صمیمی و صریع، فضای آن دوران را به واسطه تصویر سازی های معرکه برای خواننده بازسازی می کند. این رمان توسط عبدالله کوثری به فارسی برگردانده شده است.