کتاب به طرف صفر

شاکی به اظهارات یکی از شهود تکیه کرده و اشتباه کار همین‌جا بود. دپلیچ پیر باید می‌دانست چه فرصت بی‌نظیری برای دفاع جلو متهم گذاشته. بیشتر کارهای دفاع از دختر خدمتکار را آرتور جوان انجام داده بود. بنت‌مور موضوع را جمع‌بندی کرده و از جنبه‌ای که می‌خواست، برای دادگاه به نمایش گذاشته بود. ولی بدبختی جای دیگری بود.

هیئت منصفه حرفهای دختر را باور کرده بود. این اعضای هیئت منصفه آدمهای جالبی هستند. هیچ معلوم نیست کی حرفی را قبول می‌کنند و کی رد می‌کنند. کافی است به فکر مشخصی برسند. امکان ندارد از نظرشان برگردند. باورشان شده بود که دختر جلو روی آنها راست می‌گوید و دیگر کاری به بقیه مسائل نداشتند.

مدارک پزشکی فراتر از حدّ فهمشان بود. اصطلاحات قلمبه‌سلمبه و زبان حقوقی پیچیده، شاهدان بد و به‌دردنخور و متخصصان حوزه‌های مختلف که همیشه منّ و من می‌کنند و بلد نیستند یک بار عین آدم جواب درست و حسابی بدهند و بگویند «بله» یا «نه». فقط می‌گویند، «خوب، شاید. شاید در برخی شرایط خاص پیش بیاید.»