باغ ملی مجموعه ای است در قالب داستان کوتاه به قلم کورش اسدی که در سال 1383 برنده ی بهترین مجموعه داستان جایزه ی هوشنگ گلشیری نیز شده است. این اثر با در برداشتن هشت داستان کوتاه از کورش اسدی یک کتاب برجسته در عرصه ی داستان نویسی معاصر به حساب می آید. یکی از مهم ترین ویژگی هایی که داستان های این مجموعه را منحصر به فرد جلوه می دهد، فضاسازی های کورش اسدی و نگاه خاص او به دغدغه های اجتماعی است. نگاهی که رنگ و لعاب متفاوتی دارد و مملو از بینشی است که مختص نویسنده است. علاوه بر داستان باغ ملی، هفت قصه ی دیگر نیز در این کتاب گرد هم آمده اند که هر کدام داستان خاص خودشان را دارند. سان شاین، اولین قصه ی این مجموعه است که بیشتر از همه تحسین شده و با استقبال مخاطبان مواجه گردیده است؛ پس از آن داستان های باغ مهتاب، باغ من، باغ سوخته، باغ ملی، ایستگاه فانوس، جفت و کوچه ی بابل قرار گرفته اند و به این ترتیب این اثر توسط نشر نیماژ در هشتاد صفحه به انتشار رسیده است. فضای داستان های کورش اسدی مبهم است و دارای نمادهای فراوانی است. فضایی سودازده که همچون بخاری بر شیشه ی ذهن مخاطب می نشیند و مسائل را در هاله ای از ابهام به او نمی نمایاند. به عبارتی نویسنده از پس این شیشه ی بخارزده سعی می کند کشف حقیقت را به عهده ی خود مخاطب بگذارد و این امکان را به خواننده می دهد که حتی نارسایی های حقیقت را به حساب او و داستان هایش بگذارد. اگر به داستان پردازی های مبهم و اثری با فضا و ساختار زبانی متمایز علاقمند هستید، باغ ملی از کورش اسدی می تواند توجه شما را برانگیزد.