در فرهنگی شیفته جوانی و مصمم به اجتناب از پیری به هر قیمتی، این کتاب جرأت می کند سوالی را مطرح کند که در عصر ویاگرا و جراحی های زیبایی فراموش شده است. چه فوایدی ممکن است در پذیرفتن روند پیری به عنوان طبیعی باشد، به جای تلاش برای نگه داشتن جوانی و لذت های آن تا قبر؟ اوشو در کتاب «بلوغ» ما را به ریشه های معنای بزرگ شدن به جای پیر شدن برمی گرداند. او هم در روابطمان با دیگران و هم در تحقق مقدرات فردی خود، لذت هایی را که تنها بلوغ واقعی می تواند به ارمغان بیاورد را به ما یادآوری می کند. او ده چرخه اصلی رشد در زندگی انسان را ترسیم می کند، از جهان خود محور کودک پیش دبستانی تا شکوفایی خرد و شفقت در پیری. شوخ طبعی حیله گر اوشو مانند نخ قرمزی در کتاب می گذرد، همراه با شفقت و درک عمیق از اینکه چقدر آسان است که از معنا و هدف عمیق زندگی خود پریشان شویم – که در نهایت این است که در فرد خودمان شکوفا شویم.