برای تشخیص میزان احتمال پیشرفت یا رشد یا توسعه یک کشور یا جامعه، معمولاً، به سه عامل توجه می‌شود: منابع و مواهب طبیعی، صحت و اتقان برنامه‌ریزی‌های اقتصادی کلان، و سلامت نظام سیاسی مدعای این کتاب این است که به عامل چهارم ای نیز باید توجه کرد که اگر از هر یک از سه عامل پیش‌گفته مهم‌تر نباشد، باری، بی‌اهمیت‌تر نیست، و آن فرهنگ درونی شهروندان آن کشور یا جامعه است، یعنی باورها، احساسات و عواطف، و خواسته‌ها و آرمان‌های آنان.