کتاب وام برای ویرانی: گزارش‌های منطقه‌ای از اجرای برنامه‌های صندوق بین‌المللی پول

وعده‌هایی که برنامه‌‌های شوک‌درمانی به مردم شوروی می‌داد، مانند شوخی مرگ‌بار بود. سازمان صندوق بین‌المللی پول در ۱۹۹۲ پیش‌بینی کرد که اجرای سیستم سرمایه‌داری در کشور پس از مدت بسیار کوتاهی به رفاه عظیمی برای جامعه روس ختم می‌شود که کشور‌ هیچ‌گاه مشابه آن را به خود ندیده است. اما در عوض، این برنامه‌‌ها فقط بدبختی طبقه کارگر و همچنین صعود بخش بسیار کوچک تازه ثروتمند شده در جامعه را که دست‌یابی به سرمایه‌‌های بین‌المللی برایشان آسان‌تر گردید، در بر داشت. از همین‌رو آن‌چنان نابرابری و عدم تساوی در بین اقشار مختلف جامعه افزایش یافت که ملت روسیه حتی در تاریک‌ترین دوران تزار‌های روسیه هم به خود ندیده بود... اما این را که دولت آمریکا و صندوق بین‌المللی پول تا چه حد به دموکراتیزه کردن کشور علاقه داشتند، می‌توان در ۱۹۹۳ مشاهده نمود؛ هنگامی که یلتسین قصد داشت پس از مدت کوتاهی قانون اساسی پیشنهادی خود را به اجرا درآورد. پس از اینکه طرح پیشنهادی وی در پارلمان رد شد، یلتسین به‌وسیله تانک ساختمان پارلمان را به آتش بست. دولت در حمام خونی که بر اثر این تهاجم به‌ راه افتاد، ۱۸۷ نفر کشت.