«لذتی که حرفش بود» مجموعه ای است از ناب ترین تجربه های به ظاهر پیش پاافتاده و هرروزه ی ما. مجموعه ای از بدیهیات، آن قدر که کمتر کسی به شان فکر می کند. پیمان هوشمندزاده و منطق روایی ساده و روانش، کولاژوار قطعاتی از مشاهدات هر انسانی را از پیرامونش و خاطراتش کنار هم چیده، جوری که برای خواننده چاره ای جز حیرت کردن نمی ماند. این تکه ها و در کلیت شان این مقالات، عریان کننده ی یکی از بارزترین کمبودهای هنر معاصر ماست؛ قدرت دیدن، شناختن و شکافتن ساده ترین اتفاقات جاری زندگی و حرف زدن راجع به شان. گاهی لازم است انگشت عکاس برای فشردن شاتر بلرزد، قلم در دستان نویسنده بلغزد و مخاطب جسارت کندوکاو در جزئی ترین رکن اثر پیش رویش را بیابد. این کتاب، به قول نویسنده اش، «توضیح واضحات» است.