«اما سیلر» چیز زیادی در مورد مادرش که در دو سالگی او از دنیا رفت، به یاد نمی آورد. او اما داستان های مادرش در مورد دریاچه ای بزرگ و بی انتها با آب زلال و سرد، و درختان خزه گرفته در کنارش را به خوبی به خاطر دارد. اکنون «اما» در کنار پدرش زندگی می کند—او از زندگی اش راضی است حتی اگر کمی قابل پیش بینی و تکراری باشد... تا این که «اما» به شکلی غیرمنتظره مجبور می شود تابستان را در کنار خانواده ی مادرش بگذراند—خانواده ای که او آخرین بار سال ها پیش آن ها را دیده بود. «اما» در آنجا دوباره با «رو» ملاقات می کند: پسری که در دوران کودکی، بهترین دوست او بود. «رو» می تواند گره از معمای پیشینه ی خانوادگی «اما» بگشاید، و به تدریج به او کمک کند قطعات پراکنده ی گذشته اش را دوباره در کنار هم قرار دهد.