کتاب پدرم

گفتم «پدرم مرده» و بدون فکر قبلی و کاملاً غیرمنتظره شروع کردم به صحبت درباره پدرم. برایش تعریف کردم که پدرم چه مرد خوبی بود و از آن مهم‌تر، چقدر دوستش داشتم. خورشید در حال غروب کردن، و گورستان خالی و ساکت بود. ساختمان‌های بتونی آن اطراف که اغلب زشت و بدقواره می‌نمودند، حال و هوای دیگری به خود گرفته بودند. وقتی حرف می‌زدم باد سردی که صدایش را نمی‌شنیدیم، پشت شیشه‌های بسته، سروها و چنارهای گورستان را به‌آرامی تکان می‌داد. این تصویر درست مانند تصویر پاهای لاغر پدرم داشت در حافظه‌ام حک می‌شد. کتاب پدرم داستان مردی است که خبردار می‌شود پدرش مرده است، او شروع به مرور زندگی پدرش می‌کند، قدرت و زیبایی او را تحسین می‌کند، اخلاق او را می‌ستاید اما چیزی که در او کم‌کم بیدار می‌شود حسادت بی‌حد به پدرش است. نویسنده در این کتاب از نقش مهم پدرش در موفقیت هایش میگوید. همچنین اورهان پاموک بخش‌هایی از سخن خود در هنگام دریافت جایزه نوبل را در این کتاب مینویسد.