"امپراتوری نشانه ها" یک تمرین فکری گسترده در مورد روابط بین دلالت گر و نشانه است. در این فصل ها - که بیشتر به عنوان مقاله های پیوسته در نظر گرفته می شوند - "رولان بارت" عملکردها و دستگاه های یک کشور خیالی را که "ژاپن" نام گذاشته، بررسی می کند. جامعه ای که از هر لحاظ همان کشور واقعی ژاپن است اما نحوه ی کارکرد آن در واقعیت، عاری از عوارض معنایی است که جامعه ی غربی "بارت" در آن کارکرد دارد. در بررسی های قابل توجهی از چاپستیک ها ، تهیه ی غذا ، سالن های پاچینکو ، مراسم چای ، تئاتر کابوکی ، نقشه راه ها و چیدمان خیابان و شهر ، "رولان بارت" شیوه ی تفکر متفاوتی را نشان می دهد که حداقل برای او، معنای نهایی هر علامت ، بی معنی بودن است - که می گوید ، نه چیزی است، نه بی معنی است، بلکه خود پوچی است؛ جهانی عاری از عوارض و پیش بینی های غیر ضروری فکر...