رمان کوری، حکایت شیوع یک نابینایی جمعی و ناشناخته در شهری بی نام و نشان، و اثرات اجتماعی متعاقب آن است. رمان، داستان بداقبالی های چند شخصیت را پی گرفته که جزو اولین نفرات مبتلا شده به این بیماری هستند و بر دکتر، همسرش، چند تن از بیمارانش و افراد گوناگون دیگری تمرکز دارد که شانس و سرنوشت، آن ها را در کنار هم قرار داده است. این افراد، پس از سپری کردن دوران طولانی و رنج آور قرنطینه در یک آسایشگاه، با هم ارتباطی صمیمی شکل داده و به مانند اعضای یک خانواده، با استفاده از هوش و قدرت بینایی همسر دکتر[که به شکل عجیبی از بیماری مصون مانده است]تلاش می کنند تا از این شرایط سخت، جان سالم به در ببرند. شیوع ناگهانی و منشأ ناشناخته ی این کوری، باعث هراس و وحشتی گسترده بین مردم شده و همزمان با تلاش های حکومت برای محدود کردن سرایت بیماری و برقراری نظم با روش های سرکوب گرانه، جامعه روال عادی خود را از دست داده و وارد آشوب می شود. اولین بخش رمان، تجارب شخصیت های اصلی در آسایشگاهی کثیف و بیش از حد شلوغ به همراه سایر افراد کور و قرنطینه شده را دنبال می کند. بهداشت، شرایط زندگی و اخلاقیات در زمان بسیار کوتاهی به شدت تنزل پیدا می کند که منعکس کننده ی اوضاع و احوال زندگی در بیرون آسایشگاه نیز هست. رمان کوری که داستان کهن شیوع یک بیماری همه گیر را بن مایه ی خود قرار داده است، ترس ها و فجایع قرن بیستم را به شکلی بسیار ملموس به تصویر کشیده و درکی عمیق از نقاط ضعف و قوت روح آدمی را برای مخاطب خود به ارمغان می آورد


کوری

رمان کوری، حکایت شیوع یک نابینایی جمعی و ناشناخته در شهری بی نام و نشان، و اثرات اجتماعی متعاقب آن است. رمان، داستان بداقبالی های چند شخصیت را پی گرفته که جزو اولین نفرات مبتلا شده به این بیماری هستند و بر دکتر، همسرش، چند تن از بیمارانش و افراد گوناگون دیگری تمرکز دارد که شانس و سرنوشت، آن ها را در کنار هم قرار داده است. این افراد، پس از سپری کردن دوران طولانی و رنج آور قرنطینه در یک آسایشگاه، با هم ارتباطی صمیمی شکل داده و به مانند اعضای یک خانواده، با استفاده از هوش و قدرت بینایی همسر دکتر[که به شکل عجیبی از بیماری مصون مانده است]تلاش می کنند تا از این شرایط سخت، جان سالم به در ببرند. شیوع ناگهانی و منشأ ناشناختهی این کوری، باعث هراس و وحشتی گسترده بین مردم شده و همزمان با تلاش های حکومت برای محدود کردن سرایت بیماری و برقراری نظم با روش های سرکوب گرانه، جامعه روال عادی خود را از دست داده و وارد آشوب می شود. اولین بخش رمان، تجارب شخصیت های اصلی در آسایشگاهی کثیف و بیش از حد شلوغ به همراه سایر افراد کور و قرنطینه شده را دنبال می کند. بهداشت، شرایط زندگی و اخلاقیات در زمان بسیار کوتاهی به شدت تنزل پیدا می کند که منعکس کننده ی اوضاع و احوال زندگی در بیرون آسایشگاه نیز هست. رمان کوری که داستان کهن شیوع یک بیماری همه گیر را بن مایه ی خود قرار داده است، ترس ها و فجایع قرن بیستم را به شکلی بسیار ملموس به تصویر کشیده و درکی عمیق از نقاط ضعف و قوت روح آدمی را برای مخاطب خود به ارمغان می آورد

ژوزه ساراماگو در رمان خود کابوسی هولناک را باز می‌آفریند. جامعه شهری پیشرفته‌ای با همه‌ی امکانات ناگهان به بربریت بازمی‌گردد و کل ساختار زندگی جمعی به انحطاط کشیده می‌شود. رشته‌های الفت و تعهد از هم می‌گسلد و یکی‌یکی از بین می‌رود. دقت موشکافانه‌ در سبک و ساختار نوشتن حذف علائم نقطه‌گذاری عدم تطابق زمان‌ها خواننده را وا می‌دارد تا در هر لحظه به ظرایف معنی بیندیشد. نتیجه رمانی است عمیق تفکربرانگیز و کتابی که در طی سال‌های اخیر سابقه نداشته است.

این رمان درخشان از نویسنده ی برنده ی جایزه ی نوبل، ژوزه ساراماگو، این سوال را مطرح می کند که چه اتفاقی خواهد افتاد اگر فرشته ی مرگ تصمیم بگیرد که دیگر، مرگی در کار نباشد؟ در اولین روز سال جدید، هیچ کس جانش را از دست نمی دهد و این موضوع، بهت و حیرت سیاست مداران، رهبران دینی، متصدیان کفن و دفن و دکترها را برمی انگیزد. از سوی دیگر، در میان توده ی اجتماع، ابتدا جشن و سروری به پا می شود و مردم در خیابان ها به رقص و پایکوبی می پردازند. آن ها به هدف بزرگ انسان ها در تمام اعصار، یعنی زندگی جاودانه دست یافته اند. سپس عواقب این اتفاق، روی واقعی خود را نشان می دهد: خانواده ها مجبور می شوند که از افراد بسیار سالخورده و دائما در حال احتضار مراقبت کنند، سیاست های بیمه ی عمر بی معنی شده و مراکز برگزارکننده ی مراسم تدفین، فقط تدارکات کفن و دفن حیوانات خانگی از قبیل سگ، گربه، همستر و طوطی را انجام می دهند. مرگ در خانه ی سردش به همراه داس خود نشسته و مشغول بررسی این آزمایش است: اگر دیگر هیچ کس نمیرد، چه می شود؟ اگر مرگ تبدیل به انسان شود و عشق را تجربه کند، چه اتفاقاتی خواهد افتاد؟

در ستایش مرگ

در روز انتخابات و در پایتخت، چنان باران شدیدی می بارد که هیچ کس به خودش زحمت بیرون آمدن و رأی دادن را نمی دهد. این اتفاق، سیاست مداران را بسیار وحشت زده و عصبی می کند؛ آیا آن ها باید انتخابات را به روز دیگری موکول کنند؟ حدود ساعت سه، باران بالاخره بند می آید و مردم، انگار که به آن ها دستور داده شده باشد، برای رأی دادن به صندوق ها هجوم می آورند. اما با پایان شمارش آرا، معلوم می شود که بیش از 80درصد آن ها خالی و بدون اسم به صندوق ها انداخته شده اند. شورشی در شهر شکل گرفته و وضعیت اضطراری اعلام می شود. اما آیا مقامات، باعجله یا حتی کورکورانه عمل کرده اند؟ تمامی این اتفاقات، یادآور خاطراتی ترسناک از کوری همه گیر چهار سال پیش شهر و زنی است که بینایی خود را در آن زمان از دست نداد. آیا او عامل پشت پرده ی آرای خالی است؟ یک افسر بالارتبه ی پلیس، رسیدگی به این پرونده را به عهده می گیرد. داستانی که در ابتدا به عنوان هجویه ای بر دولت ها و نقدی بر کارایی دموکراسی آغاز شده بود، به مسئله ای بسیار بغرنج تر و جدی تر تبدیل می شود. کتاب بینایی، اثری منحصر به فرد و جذاب از نویسنده ی رمان کوری، ژوزه ساراماگو است.


بینایی

کتاب کوری یک رمان خاص از ژوزه ساراماگو است؛ یک اثر تمثیلی، بیرون از حصار زمان و مکان، یک رمان معترضانه اجتماعی-سیاسی، که آشفتگی اجتماع و انسان های سردرگم را در دایره ‌ی افکار خویش و مناسبات اجتماعی به تصویر می کشد. ساراماگو تاکید بر این حقیقت دارد که اعمال انسانی در «موقعیت» معنا می ‌شود و ملاک مطلقی برای قضاوت وجود ندارد. زیرا موقعیت انسان ثابت نیست و در تحول دائمی است. در شهری ‌به طور وحشتناک کوری شیوع پیدا می ‌کند و هاله ‌ای سفید رنگ بعد از کور شدن افراد مقابل چشمان شان ظاهر می‌ شود. خیابان‌ ها نام ندارن. شخصیت‌ های رمان نیز نام ندارم؛ دکتر، زن دکتر، دختری که عینک دودی داشت، پیرمردی که چشم بند سیاه داشت، پسرک لوچ و... سبک و ساختار دشوار رمان، پس از چند صفحه، جاذبه ‌ای استثنایی پیدا می ‌کند. نقطه ‌گذاری متن متعارف نیست. نثر موجز در خلال پاراگراف‌ های طولانی، پیچیدگی‌ های روح انسان و مشکلات غامض زندگی را تداعی می کند. کوری مورد نظر ساراماگو، کوری معنوی است. در رمان کوری ژوزه ساراماگو برای شخصیت‌ ها اسم انتخاب نکرده است. با این وجود پیچیدگی در رمان ایجاد نشده و خواننده به راحتی می ‌تواند با شخصیت‌ های رمان ارتباط ذهنی برقرار کند. بازگشت‌ های زمانی به گذشت و آینده، در خیال شخصیت ‌ها از زیبایی‌ ها و جذابیت‌ های این اثر است. کتاب حاضر را انتشارات «سپهر ادب» منتشر کرده است و در اختیار شما دوستداران کتاب و کتابخوانی قرار می گیرد.



در روز انتخابات و در پایتخت، چنان باران شدیدی می بارد که هیچ کس به خودش زحمت بیرون آمدن و رأی دادن را نمی دهد. این اتفاق، سیاست مداران را بسیار وحشت زده و عصبی می کند؛ آیا آن ها باید انتخابات را به روز دیگری موکول کنند؟ حدود ساعت سه، باران بالاخره بند می آید و مردم، انگار که به آن ها دستور داده شده باشد، برای رأی دادن به صندوق ها هجوم می آورند. اما با پایان شمارش آرا، معلوم می شود که بیش از 80درصد آن ها خالی و بدون اسم به صندوق ها انداخته شده اند. شورشی در شهر شکل گرفته و وضعیت اضطراری اعلام می شود. اما آیا مقامات، باعجله یا حتی کورکورانه عمل کرده اند؟ تمامی این اتفاقات، یادآور خاطراتی ترسناک از کوری همه گیر چهار سال پیش شهر و زنی است که بینایی خود را در آن زمان از دست نداد. آیا او عامل پشت پرده ی آرای خالی است؟ یک افسر بالارتبه ی پلیس، رسیدگی به این پرونده را به عهده می گیرد. داستانی که در ابتدا به عنوان هجویه ای بر دولت ها و نقدی بر کارایی دموکراسی آغاز شده بود، به مسئله ای بسیار بغرنج تر و جدی تر تبدیل می شود. کتاب بینایی، اثری منحصر به فرد و جذاب از نویسنده ی رمان کوری، ژوزه ساراماگو است.

حکایت شیوع یک نابینایی جمعی و ناشناخته در شهری بی نام و نشان، و اثرات اجتماعی متعاقب آن است. رمان، داستان بداقبالی های چند شخصیت را پی گرفته که جزو اولین نفرات مبتلا شده به این بیماری هستند و بر دکتر، همسرش، چند تن از بیمارانش و افراد گوناگون دیگری تمرکز دارد که شانس و سرنوشت، آن ها را در کنار هم قرار داده است. این افراد، پس از سپری کردن دوران طولانی و رنج آور قرنطینه در یک آسایشگاه، با هم ارتباطی صمیمی شکل داده و به مانند اعضای یک خانواده، با استفاده از هوش و قدرت بینایی همسر دکتر[که به شکل عجیبی از بیماری مصون مانده است]تلاش می کنند تا از این شرایط سخت، جان سالم به در ببرند. شیوع ناگهانی و منشأ ناشناخته ی این کوری، باعث هراس و وحشتی گسترده بین مردم شده و همزمان با تلاش های حکومت برای محدود کردن سرایت بیماری و برقراری نظم با روش های سرکوب گرانه، جامعه روال عادی خود را از دست داده و وارد آشوب می شود. اولین بخش رمان، تجارب شخصیت های اصلی در آسایشگاهی کثیف و بیش از حد شلوغ به همراه سایر افراد کور و قرنطینه شده را دنبال می کند. بهداشت، شرایط زندگی و اخلاقیات در زمان بسیار کوتاهی به شدت تنزل پیدا می کند که منعکس کننده ی اوضاع و احوال زندگی در بیرون آسایشگاه نیز هست. رمان کوری که داستان کهن شیوع یک بیماری همه گیر را بن مایه ی خود قرار داده است، ترس ها و فجایع قرن بیستم را به شکلی بسیار ملموس به تصویر کشیده و درکی عمیق از نقاط ضعف و قوت روح آدمی را برای مخاطب خود به ارمغان می آورد




راوی رمان نقاشی که با نام اچ شناخته می شود، نقاش بسیار موفق و پرآوازه ی پرتره است. او از ثروتمندان، پول خوبی دریافت می کند و زندگی پررفاه و آسوده ای برای خود فراهم کرده است. کسانی از کارهای او تعریف و تمجید می کنند که مطلقا از هنر هیچ چیز نمی دانند و این موضوع، برایشان هیچ اهمیتی هم ندارد. اچ، خود را یک پرتره نگار تلقی می کند و نه هنرمندی جدی و جریان ساز، اما رنج و سرخوردگی اش از جایی آغاز می شود که او در عین حال، استعداد و توانایی انجام «کارهای بسیار بزرگتری» را در خود احساس می کند. اما او، کوچک ترین ایده ای درباره ی معنای «کارهای بسیار بزرگتر» و چگونگی رسیدن به آن ها ندارد. زندگی اچ در بسیاری از جهات، همانند کارش خالی از هنر و هدف است. او رابطه ی عاشقانه ی بسیار سرد و نامطلوبی دارد و حلقه ی کوچک دوستان نه چندان صمیمی اش نیز، نقشی در زندگی روزمره اش ایفا نمی کنند. اچ، خود را در نقطه ی عطف زندگی خود می بیند و احساس می کند که باید با نابود کردن همه چیز، شروعی دوباره را تجربه کند؛ بنابراین به نوشتن رمان روی می آورد تا بتواند چیزی در وجودش را آزاد سازد و ارتباطی مجدد با روح هنرمندانه ی خود برقرار کند.

نقاشی

در رمان همه ی نام ها، موضوعات آشنا و تکرارشونده ی هویت و استقلال، با دقتی ژرف و طنزی غنی مورد بررسی و کنکاش قرار می گیرد. ساراماگو، رمانی به مخاطبین خود ارائه می کند که به شکل جالبی با اثر درخشان دیگر او، تاریخ حصر لیسبون، قابل مقایسه است. سنهور جوزه، دفترداری دون پایه در اداره ی ثبت اسناد مرکزی شهر است. جوزه که مردی مجرد و میان سال است، به غیر از اسناد تولد، ازدواج، طلاق و مرگ که روتین زندگی او هستند، به چیز دیگری علاقه نشان نمی دهد. اما یک روز، وقتی که نگاهش به شکل تصادفی به مدارک زنی جوان و بی نام و نشان می افتد، چیزی در درون او جرقه می زند. سنهور جوزه که نمی تواند این موضوع را فراموش کند، تصمیم به دنبال کردن سرنخ هایی می گیرد که ممکن است او را به زن برسانند. اما هرچه به هدفش نزدیک تر می شود، چیزهایی درباره ی زن و خودش می فهمد که تا قبل از این، فکرش را هم نمی کرد که واقعیت داشته باشند. در این رمان فوق العاده، تنهایی در زندگی افراد، تأثیر شانس و اقبال و کشف عشق، همگی در هم آمیخته و به شکلی درخشان، توانایی و هنر ژوزه ساراماگو را نمایان می سازند.


همه‌ی نام‌ها

این تنها فرضیه‌ی منطقی است که رنج و عذاب ما را اثبات میکند. من فکر میکنم او از جهان کورها آمده و مجبور است دوباره پس از کور شدن به آن جا برگردد. من درهای بسته‌ی کلیسا را تصور میکنم و کلیسایی خالی با مجسمه‌ها و نقاشی‌ها را یکی پس از دیگری می‌پیماید و به بالاترین نقطه محراب می‌رود و نقاشی‌ها و مجسمه‎ها را با گره کوری که به دستمال می‌زند، کور می‌کند، به طوری که گره باز نمی‌شود.

کتاب دفتر یادداشت، زندگی نامه ای نوشته ی برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات، ژوزه ساراماگو است. این کتاب تفکربرانگیز و شعرگونه، روایت کننده ی اتفاقات آخرین سال زندگی ژوزه ساراماگو است. ساراماگو در این کتاب که داستانش، اندکی قبل از انتخابات ریاست جمهوری آمریکا در سال 2008 آغاز می شود، خاطرات زندگی در شهر موردعلاقه اش، لیسبون را زنده می کند، گفت و گوهایی با دوستانش را به یاد می آورد و به نویسندگان موردعلاقه ی خود می پردازد. این نویسنده ی بزرگ در کتاب دفتر یادداشت، با نگاه تیزبین و نقاد خود، مسائل تأثیرگذار جهانی همچون بحران اقتصادی، مشکلات سیاسی و به قدرت رسیدن باراک اوباما را مورد تحلیل و بررسی قرار می دهد. کتاب دفتر یادداشت، سفری منحصر به فرد به دنیای شخصی و سیاسی یکی از بزرگترین نویسندگان عصر حاضر است.


دفتر یادداشت

خاطرات کوتاه

کتاب قصه جزیره ناشناخته، داستانی کوتاه نوشته ی ژوزه ساراماگو است که نخستین بار در سال 1997 منتشر شد. در داستان این کتاب، مردی از پادشاه کشورش تقاضا می کند تا به منظور پیدا کردن «جزیره ی ناشناخته»، قایقی در اختیار او قرار دهد. پادشاه، سؤالاتی درباره ی وجود چنین جزیره ای از مرد می پرسد و سعی می کند او را متقاعد کند که همه ی جزیره ها قبلاً در نقشه مکان یابی شده اند. در نهایت مرد، پادشاه را راضی می کند و قایقی از او می ستاند. در ادامه ی داستان، سفر مرد، شکل متفاوتی به خود می گیرد. این شخصیت در کمال شگفتی در این سفر درمی یابد که کاوش و جست و جویش، مدت ها قبل از سوار شدن بر قایق آغاز شده است. او یکی از مستخدمین قصر پادشاه را برای کمک همراه خود آورده است. با گذر زمان، احساس مشترکی میان مرد و مستخدم شکل می گیرد و سفر آن ها، جنبه های دیگری پیدا می کند.

ژوزه ساراماگو

کوری

کوری

کوری

در ستایش مرگ

بینایی

کوری

بینایی

کوری

کوری

نقاشی

همه‌ی نام‌ها

کوری

دفتر یادداشت

کوری

خاطرات کوتاه

قصه‌ی جزیره‌ی ناشناخته

کوری

تکثیر شده

بینایی

سفر فیل