ای کاش فرصتی می داد و می توانستیم ذهن همه آدم ها را بخوانیم و حرف های ناگفته ی آنها را می شنیدیم.. ای کاش صداهای از گلو بیرون نیامده را می شنیدیم... و باورهایمان را نسبت به اطرافیان مورد بازبینی و نقد قرار می دادیم... طعم شکلات و قهوه در شما تجربه می شود... و من و او... و ما با زبانزندگی، زنده بودنمان را در فریاد سکوت می سراییم. باید برگردیم و دوباره روایت کنیم... روایتی نو از لحظه ای پیش، روایتی کهنه از آینده... همه چیز در چند ثانیه مرور می شود و تجربه ای متولد می شود که لحظه ای بعد می میرد... در اینجا همه روایت گرند و همه حرفه ای، غیر حرفه ای می نویسند و می خندند...