کتاب لطفا به من نخندید

 احمقانه است. چرا ترسیده ام؛ طوری رفتار می کنم که انگار این اولین مهمانی رسمی عمرم است. خدایا، من مهمانی های زیادی برای سران مملکت برگزار کرده ام. من نه تنها معمولا با افراد واقعا مهمی رفت و آمد می کنم و گفتگوهای جالبی انجام می دهم، بلکه خیلی اوقات مسئول چنین گردهمایی هایی هستم و باید کنترل کنم که همه ی جزئیات به درستی پیش برود.

این گردهمایی در مقایسه با آن مراسم ها، هیچ است. با این حال من هنوز این جا هستم، در یک ماشین کرایه ای در پارکینگ هتلی در اطراف شیکاگو، جایی که در آن بزرگ شده ام و از رفتن به مهمانی ای در شهر خودم می ترسم. واقعا خنده دار است.