زن در کتب و سنن مختلف به طور گوناگون تشبیه شده است. یکی از تشبیهاتی که در کتب اسلامی مطرح است، این است: «زن مانند زنبور عسلی است که پاک می‌خورد و محصول پاک تولید می‌کند و هرگاه بر شاخه‌ای می‌نشیند، آن را نمی‌شکند، شهد گل‌ها را می‌مکد و عسل تولید می‌نماید، نیش نمی‌زند و پروازش محبت‌آمیز و فرودش دوستانه است؛ آوایی رضایت‌بخش دارد؛ گویا از ملکوت آسمان‌ها و دنیای جاودان فرود آمده است». زن دارای گنجینه زیورآلات زیبایی است که خود را با آن آراسته است؛ زیورآلاتی که از آرایندهایی که از طلا و نقره به وجود آمده‌اند زیباتر و درخشان‌ترند. راز سعادت زن در صفای معرفت و فرهنگش نهفته است و او باید بداند که صفای معرفت و ارتقای فرهنگ با داستان‌های خیالی و غرق شدن در دنیای مادی و بلندپروازی‌های کودکانه به دست نخواهد آمد. سعادت واقعی، رضایت و اطمینان قلبی، آرامش، شادی روح، اخلاق خوب، قناعت و شرح صدر است. مولف در این کتاب با استناد به آیات الهی و منابع اهل سنت، نیز داستان‌های الهام‌بخش و اشعاری چند زنان را فرامی‌خواند تا در سایه دین و در پرتو لطف الهی شاد و خوشبخت زندگی کنند.