کتاب دیوان کهنه حافظ: از روی نسخه خطی نزدیک به زمان شاعر

بسیاری حافظ شیرازی را بزرگ ترین شاعر ایرانی تمام دوران ها می دانند. بیشتر اشعار حافظ غزل می باشد و بن مایه غالب غزلیات او عشق است.او هیچ گاه ادعای کشف و غیب گویی نکرده، ولی ازآن جا که به ژرفی و با پرمعنایی زیسته است و چون سخن و شعر خود را از عشق و صدق تعلیم گرفته است، کار بزرگ هنری او آینه دار طلعت و طینت فارسی زبانان گردیده است.

ندیدم خوشتر از شعر تو حافظ   به قرآنی که اندر سینه داری

خواجه شمس‌الدین محمد بن بهاءالدّین حافظ شیرازی (حدود ۷۲۷ – ۷۹۲ هجری قمری برابر با: ۷۰۶ - ۷۶۹ هجری شمسی)، شاعر بزرگ سده هشتم ایران (برابر قرن چهاردهم میلادی) و یکی از سخنوران نامی جهان است. بیش‌تر شعرهای او غزل هستند که به غزلیات حافظ شهرت دارند.او از مهمترین تاثیرگذاران بر شاعران پس از خود شناخته می‌شود.در قرون هجدهم و نوزدهم اشعار او به زبان‌های اروپایی ترجمه شد و نام او بگونه‌ای به محافل ادبی جهان غرب نیز راه یافت.