با هم بودن همه چیز است

کتاب «با هم بودن همه‌چیز است» آنا گاوالدا در فرانسه طرفداران زیادی پیدا کرده و به چند زبان هم ترجمه شده است. منظور از با هم بودن در این رمان، تنها رابطه عاشقانه نیست بلکه رابطه‌ای انسانی است و دلیل محبوبیتش هم همین است. مفاهیمی مانند همدلی، کمک‌کردن به یکدیگر و خانواده‌بودن در این کتاب به چشم می‌خورد. در این رمان دیالوگ‌های زیادی وجود دارد و خواننده شخصیت‌ها را از میان همین صحبت‌ها می‌شناسد. «کامیل» دختری جوان و خدمت‌کار است، او به دنبال هم‌خانه نیست ولی از سر تصادف هم‌خانه‌ای پیدا می‌کند و کم‌کم سروکله آدم‌هایی دیگر نیز در زندگی‌اش پیدا می‌شود. در بحبوحه زندگی‌های به‌هم‌ریخته، نوری در تاریکی می‌درخشد و آنها به هم نزدیک‌تر می‌شوند. «با هم بودن» رمانی درباره‌ زندگی شخصی، تجربه تنهایی و جست‌وجوی خوشبختی است؛ داستان آدم‌هایی که برای عشق‌ورزی و با هم بودن تلاش می‌کنند: زندگی به او یاد داده بود که باید از هر امر یقین یا برنامه‌ای برای آینده آگاه باشد، اما کمیل از یک چیز مطمئن بود: یک روز، در آینده خیلی خیلی دور، زمانی‌که کاملاً پیر شده، حتی پیرتر از حال، زمانی‌که موهایش سفید و دست‌هایش پر از چین و چروک و لکه‌های قهوه‌ای شده، برای خودش خانه‌ای خواهد داشت. یک خانه‌ی واقعی با قابلمه مسی برای پختن مربا و یک جعبه فلزی کوچک پر از بیسکویت که در قفسه‌ها پنهان شده است. یک میز بزرگ با چوب محکم و رومیزی قلم‌کاری شده. لبخند زد. او نمی‌دانست پارچه قلم‌کاری شده چیست یا حتی از آن خوشش می‌آید یا نه، اما ترتیب قرار گرفتن این کلمات کنار هم را دوست داشت: رومیزی قلم‌کاری شده. یک اتاق مهمان داشت، کسی چه می‌داند، شاید هم چند مهمان! یک باغچه که از آن خوب مراقبت شده است، مرغ‌هایی که برایش تخم‌مرغ‌های خوشمزه می‌گذارند، گربه‌هایی که به دنبال موش می‌دوند و سگ‌هایی که گربه‌ها را دنبال می‌کنند. یک قطع زمین پر از گیاهان معطر، یک شومینه، یک مبل نرم و چندین کتاب در اطراف. رومیزی سفید رنگ، حلقه دستمال سفره که از بازار عتیقه‌فروش‌ها خریده شده، دستگاهی که با آن به اُپراهایی که پدرش دوست داشت، گوش دهد و یک تنور ذغالی تا توی آن خوراک گوشت و خورشت هویج بپزد.