حضرت امام (ره) از آغاز جوانی تا پایان عمر گاه گاهی شعر می سرودند و نمونه هایی از آن در کتاب ها آمده و یا در حافظه ها هست و بخشی از آنها پس از رحلت حضرت امام به صورت های گوناگون چاپ شد. مجموعه اشعار ایشان دیوانی نسبتاً بزرگ را تشکیل می دهد ولی قسمت هایی از آن مفقود شده. این بیت از یکی از غزل های امام است. من در هوای دوست گذشتم ز جان خویش/ دل از وطن بریدم و از خاندان خویش که در آغاز جوانی سروده ولی همواره مضمون آن در آن حضرت تجسم داشت، در پانزده خرداد، در تبعید به ترکیه، در هجرت به کویت و پاریس با آن شرایط خاص، در راجعتبه ایران در آن وضع حاد، در ایام حملات هوایی و نرفتن به سنگر به خاطر مصالح اسلام و ... این مجموعه شامل 150 غزل، 118 رباعی، 35 شعر غزل گونه، قطعه و چند شعر پراکنده، 3 قصیده، 2 مسمط و یک ترجیع بند است.