شهرهای بسیاری را دیده ام، اما هنوز سنگ بیروت را به سینه می زنم. آری، بیروت و خیابان هایش را می پایم، پوشیده از زباله ها و آدم هایی که بهتر است بی سرشماری زندگی کنند. داستان جوانان دیروز این شهر که پیکرشان بر دوش ها افتاده بود مرا از هوش می برد. اما من... تا امروز بیروت هیچ وعده ای به من نداده است... زور این شهر بر هر وعده ای می چربد و هر که را دست خالی و معمولی و بی سلاح باشد با هیاهو و تنهایی کیفر می دهد. ما کمک کردیم بیروت سرپا بماند. ماندن کار بیروت است، چون ما را خوب نمی شناسد، مایی که شکست ها شیره ی جانمان را کشیده اند.