در 15 سالگی تمام تلاشم این بود تا زبان انگلیسی فرا بگیرم. از میان کتابهایی که پدرم از هند با خود آورده بود کتابی برداشتم و شروع به مطالعه کردم. این کتاب چیزی نبود جز جاناتان مرغ دریایی. در آن زمان چیز زیادی از کمال فردی که دستمایه ی اصلی نویسنده در خلق این اثر بود دستگیرم نشد و فقط عزم و اراده ی جاناتان در فتح سرزمین های دور دست مرا شیفته خود کرد. وقتی 20 ساله شدم و ترجمه این کتاب را خواندم، مفهوم پیروزی و کامیابی در شکل دیگری جدای از آنچه تا آن موقع قادر به درکش بودم در برابرم نمود پیدا کرد.اما وقتی 30 سالگی فرصت ترجمه ی این کتاب دست داد، هیچ گاه فکر نمیکردم که این اثر تا این حد قادر به تغییر مسیر فکری و خط مشی زندگی ام شود.