عکاسی در مسیر دستیابی صریح و بی‌واسطه به موضوع مورد نظر، بسیار خوب عمل می‌کند. چیزی در مقابل دوربین قرار دارد؛ بنابراین می‌توان عکاسی کرد و تصویری از آن را -با اندیشه یا بدون اندیشه- در اختیار گرفت. انجام این مهم به طور معمول ممکن است سبب حصول کارهای بزرگی گردد، اما تفکر آغاز کار، تضمین‌کنندۀ نتیجۀ بهتر است. بخش عمده‌ای از تعالیم عکاسی، بر روی نحوۀ واضح و آشکار بودن تمرکز دارد و این عمل از طریق تعیین موضوع، انتخاب عدسی مناسب، زاویۀ دید و آن نوع از قاب‌بندی صورت می‌گیرد که به مناسب‌ترین و بی‌واسطه‌ترین روش، آن را به بیننده انتقال می‌دهد. این همان چیزی است که برای مثال یک عکس خبری به آن نیاز دارد؛ وضوح و کارایی. اما آنچه برای یک تصویر در یک زمینۀ خاص صادق است، ممکن است در صورت ارائه در جهت هدفی متفاوت (برای نمونه دیوار یک گالری)، خلاف آن مورد عمل کند. چنانچه عمل مورد نظر، ارتباط باشد و نه تعمق، وضوح می‌تواند مزیت تلقی شود و اگر می‌خواهید مردم به عکاسی شما توجه کنند و از آن لذت ببرند باید برای آنها دلیلی ارائه کرد تا به آنچه دارید بیش از یک نگاه کوتاه نظر بیندازند. از‌این‌جهت نخستین بخش از کتاب پیش رو، بیشتر دربارۀ چرایی است تا چگونگی.