نمایشنامه ی هشتم اشمیت ،یک کمدی متافیزیکی است که در مهمانسرای دودنیا رخ می دهد،جایی که افرادی که در کما هستند در آن اقامت می کنند تا زمانی که درمان آن ها به نتیجه برسد. هیچ یک نمی دانند چگونه گذارشان به مهمانسرای دو دنیا افتاد و چه زمانی از آن خارج خواهند شد و سرانجام به کجا خواهند رفت. شخصیت ها در این مکان راز آمیز گرد هم آمده اند تا درباره ی زندگی خود تأمل کنند و به دغدغه های همیشگی بشر بیندیشند.

نمایشنامه ی « مهمانسرای دو دنیا ، حکایتی است پر رمز و راز ، شگفت انگیز و غافلگیر کننده در فضایی میان رویا و واقعیت ، مرگ و زندگی ، کمدی و تراژدی. داستان در مهمانسرایی که تصور می شود در فاصله ی بین زمین و آسمان است شروع می شود. امانوئل اشمیت، نویسنده ی این نمایش نامه، افرادی را که به دلایلی به اغما می روند، مهمان مهمانسرای دو دنیا می داند که به طور موقتی آنجا هستند تا مشخص شود مقصد بعدی آنها آسمان است یا اینکه به زمین بازمی گردند.

یکی از شبیه ترین نمونه های ادبی به این اثر نمایشنامه ی اتاق بسته اثر سارتر می باشد که جمله ی مشهور :جهنم بقیه ی مردم هستند. را معنا می کند.از ابتدای نمایشنامه به نظر می رسد شخصیت ها طوری طراحی شده اند تا اعصاب یکدیگر را بهم بریزند و تضادی واضح با یکدیگر دارند.