کتاب حاضر حاصل کوششی است برای درک و تفسیر بهتر تحول مکتوبات فارسی در باب موسیقی، با تمرکز بر رویکردهای متفاوت این آثار و دگرگونی موضوعات آن ها، از آغاز قرن پنجم تا پایان قرن نهم هجری قمری؛ یعنی دوره ای که می توان آن را عصر کلاسیک مکتوبات فارسی در باب موسیقی نام نهاد. پیدایش ادبیات موسیقایی به عنوان نوعی از ادبیات عالمانه نتیجه ی تمرکززدایی سیاسی و فرهنگی از دستگاه خلافت عباسی بود. همچون اغلب دیگر انواع ادبیات عالمانه در زبان فارسی، ترجمه و تلخیص و تشریح آثار عربی نقشی اساسی در شکل گیری و شکوفایی ادبیات موسیقایی فارسی ایفا کرده است. می توان دو رویکرد اصلی، یعنی رویکرد دینی و غیردینی را، در بین مکتوبات فارسی در باب موسیقی از هم تمییز داد. الگویی که بر سیر تحول مکتوبات فارسی در باب موسیقی حاکم است امکان ارائه ی دوره بندی خاصی در سیر تحول این نوع ادبی را فراهم می کند. این دوره بندی کلان پنج مرحله ی متفاوت را به دست می دهد.