اتاق روشن (به فرانسوی: La chambre claire) کتاب کوتاهی است که در سال 1980 توسط رولان بارت ، نظریه پرداز ادبیات و فیلسوف ادبی فرانسوی منتشر شد. این کتاب همزمان جستجویی است درباب ماهیت و طبیعت عکاسی ونیز سوگنامه ای است برای مادر فقید بارت. کتاب اتاق روشن تأثیرات عکاسی را بر تماشاگر بررسی می کند. (چنین چیزی از عکاس متمایز است و همچنین از ابژه ی عکاسی شده ، بارت آن را spectrum می نامد). بارت در کتاب اتاق روشن طی یک بحث عمیقا شخصی درباره تأثیر عاطفی پایدار برخی از عکس ها ، عکاسی را نمادین می داند ، که به کدهای زبان یا فرهنگ غیرقابل کاهش است و همانقدر بر روی بدن تأثیر می گذارد که بر روی ذهن. این کتاب مفاهیم دوگانه ی استودیوم و پنکتوم را توسعه می دهد: استودیوم که تفسیر فرهنگی ، زبانی و سیاسی یک عکس را نشان می دهد. و پنکتوم که نقطه ای از زخم را نشان می دهد ، و جزئیات را با رابطه مستقیمی که با ابژه یا شخص درون عکس برقرار می کند، شخصا لمس می کند. در این کتاب قابل تامل بارت نظرش را در مورد هنرمندانی چون آودون، کلیفورد و ... بیان کرده و عکاسی را خارج از کدهای زبان یا فرهنگ ارائه می دهد. عکاسی از دید بارت مدیومی است که مرگ را واقعی تر از هر مدیوم دیگر ارائه می دهد. این رویکرد پیشگامانه ، اتاق روشن را بعنوان یکی از مهمترین کتابهای نظری در زمینه ی عکاسی در کنار کتابدرباره عکاسی نوشته ی سوزان سونتاگ تثبیت کرد. مجله ی نیوز ویک درباره این کتاب نوشته است: [بارت] در این کتاب خارق العاده چیزی دقیق تر از جدل صرف انجام داده است. بارت در مسیر رسیدن به آخرین کشف دردناک خود ، خواننده را به سفری کاملا قصیده وار و روان در قلب زندگی خود و رسانه ای که عاشق آن بوده است ، می برد ، رسانه ای که با واقعیت حل نشدنی وضعیت انسان معاشقه می کند.