در عیبی ندارد اگر حالت خوش نیست، مگان دیواین رویکردی جدید و عمیق به تجربه‌ی اندوه و همچنین نحوه‌ی تلاش ما برای کمک به کسانی‎که مصیبت دیده‌اند ارائه می‌دهد. مگان که تجربه‌ی اندوه از هر دو جنبه ـ هم به‌عنوان درمانگر و هم به‌عنوان زنی که شاهد غرق شدن همسر محبوبش ـ را دارد، با بینشی عمیق از حقایق ناگفته‎ی فقدان، عشق و التیام می‌نویسد. او هدف تجویزشده‎ی جامعه برای بازگشت به یک زندگی “شاد” و عادی را بی‌اعتبار کرده و راه میانه‌ی بسیار سالم‌تری را جایگزین می‌کند؛ راهی که ما را دعوت می‌کند زندگی را در کنار اندوه بسازیم، به جای این‌که تلاش کنیم بر آن غلبه کنیم.