این کتاب، سرگذشت گروهی دانشجوست که هریک در اوج رژیم خفقان‌آور نیکلای چائوشسکی، ولایت فلاکت زده خویش را به امید زندگی و آینده‌ای بهتر ترک می‌گویند و به شهر می‌آیند؛ اما آمال و آرزوهای حال و آینده‌شان در شهری بر باد می‌رود که مصیبت‌بارتر از ولایتشان، تحت سیطره دیکتاتوری خون‌آشام به خود می‌پیچد. دردناک‌تر آن که هریک از دوستان راوی داستان نیز یا راه خیانت به او را در پیش می‌گیرند و یا دست به خودکشی می‌زنند؛ و گاه هر دو را. همسو با این زنهارخواری‌ها می‌خوانیم که چگونه دولت توتالیتر، در تمام زوایای زندگی خصوصی مردم نفوذ می‌کند و همه آنان، حتی پر صلابت‌ترینشان یا در برابر ستم‌پیشگان، سر بر خاکستر ذلت می‌سایند و یا در دفاع از آدمیت خویش جان می‌بازند. هرتامولر که خود از جان بدربردگان حکومت پلیسی چائوشسگو بود، اینک صادقانه ماجرای زندگی خویش را باز می‌گوید. او با کلامی گزنده و شاعرانه، صحنه به صحنه منظری از جامعه و نسلی را پیش روی ما می‌گشاید که ترس، دمار از روزگارشان در آورده بود. چشم‌اندازی خوفناک از قدرت افسار گسیخته ماموران پلیس و پاسداران که جیب و دهانشان را از گوجه‌های سبز پر می‌کنند؛ کارگران سلاخ‌خانه که خون تازه گاو می‌آشامند و پرولتاریای سر به راهی که هیچ‌کس خواستار ما حصل کارشان نیست؛ کارگرانی که گوسفندان حلبی و هندوانه‌های چوبی تولید می‌کنند. مولر راوی سرگذشت ملتی است که فساد و صبوری در اعماق مغز و روانشان ریشه بسته است. هرتامولر با بینشی اعجاب‌انگیز، قدرت تخیلی شاعرانه، درکی عمیق و خارق‌العاده دست به افشاگری درباره جهان ویران‌گر و لجام گسیخته زده است. سودویچ زایتونگ هرتامولر در کمال فصاحت و با زبانی شاعرانه به تشریح زشتی‌های روحی و مادی زندگی در یک رژیم توتالیتر پرداخته است. نیویورک تایکز بوک ریویو