اگر ندانی به کجا می‌روی احتمالا به هیچ جا نخواهی رسید. زندگی دقیقا همان چیزی را به ما می‌دهد که می‌خواهیم پس نخستین کاری که باید کرد این است که دقیقا آنچه را که می‌خواهی درخواست کنی. اگر تقاضای تو مبهم باشد آنچه بدست می‌آوری همانقدر درهم و برهم خواهد بود. اگر حداقل را بخواهی حداقل را بدست خواهی آورد. زندگی می‌خواهد بداند که دقیقا از آن چه می‌خواهید اگر چیزی نخواهید چیزی به‌دست نخواهید آورد. همه رویدادهای زندگیت آینه‌ای است که اندیشه‌ات را باز می‌تاباند. اگر به گسترش این توهم گسترده که عوامل بیرونی زندگیت را تعیین می‌کنند ادامه بدهی ذهنت نخواهد توانست این اصل را دریابد. در واقع هر چیز زندگی مسئله گرایش است. زندگی دقیقا همانگونه است که تصورش می‌کنی. هرچیز که برایت پیش می‌آید محصول اندیشه‌های توست. پس اگر می‌خواهی زندگیت را عوض کنی باید از عوض کردن اندیشه‌هایت آغاز کنی.