(TOW ARDS ZERO) به سوی صفر را خانم آگاتاکریستی در سال 1944 نوشت – دهه‌ای که جزء بهترین سالهای کار نگارش خانم آگاتاکریستی محسوب می‌شود... خانم آگاتاکریستی در به سوی صفر دو ویژگی را به طرزی تحسین برانگیزی توامّاً به کار گرفته است. وی از ترکیب مسایل بغرنج روانشناسی و پلیسی داستانی ارائه داده است که بنا به قول جملگی منقدان آثار آگاتاکریستی اثر مزبور یعنی به سوی صفر یکی از بهترین رمانهای وی محسوب می‌شود. اثری فوق العاده حتی برای نویسنده‌ای چون آگاتاکریستی. در خلق آثار پلیسی کلاسیک یا به کلامی روشن تر، داستانهایی «جنایی - روانی» آموزنده در مقایسه با رمانهای پلیسی جنایی صرفاً سرگرم کننده، تضادی بارز وجود دارد. در آثار کلاسیک ابعاد روانی قضیه روانی و ریشة جرم مطرح است در حالی که در رمانهای سرگرم کننده سیر داستان و وقایع به ظاهر هیجان انگیز مدّنظر نویسنده بوده تا در نهایت خواننده را ساعاتی به خود مشغول دارد. از آنجا که در داستانهای آگاتاکریستی توجه به جهات ژرف تر و پیچیده تر قضایا معطوف است از این رو کتابهای این نویسنده درجه بندی شده است. به عنوان نمونه یکی از آنها مسافر فرانکفورت است که خواننده با خوانده هر فصل برداشتی تازه و عمیق از ماجرا کسب می‌کند و در خلال داستان مهارت و تبحر و دامنة وسیع فکری نویسنده را می‌ستاید. به سوی صفر نیز در همین چارچوب خواننده را با مسایل ژرفتری – جدا از قتل و کشتاری که در کتابهای پلیسی مطرح است – آشنا می‌سازد.