ضرب‌المثل و اصطلاحات، قَدر مسلّم جزء لاینفک هر زبان و فرهنگی است و هر کس که خواهان فراگیری زبان باشد، ناگزیر از آموختن آنها نیز هست، ولی به دلیل پویایی زبان و زنده بودن آن، این اصطلاحات و امثال نیز در درازای زمان دستخوش تحولات گوناگون شده و چه بسا پس از مدتی منظور اولیه را خود را از دست می‌دهند. در اکثر زبانها به این مسأله برخورد کرده و شاهد آن هستیم که بعد از مدتی، به علت تغییر شرایط و احوال، این امثال محو و یا بلااستفاده شده‌اند که بسیار ممکن است در همین مجموعه هم شاهد آن باشیم. ضرب‌المثل، منعکس کننده حکمت و اخلاق یک ملت است که در طی قرون و اعصار به وجود آمده و حوادث و عواملِ روانی و تاریخی در آن نفوذ داشته است و گنجینه‌ای است که در سال‌های دراز، تجربیات و حکمت یک قوم را در خود جمع نموده و از راه همین ضرب‌المثلها می‌توان به سجایای اخلاقی و سوابق تاریخی اقوام پی برد. از آنجایی که ضرب‌المثلها کوتاه و بیاد ماندنی هستند، حتا کم‌سوادترین افراد، صدها مثل در حافظه‌ی خود جای داده‌اند که باید از افکارشان استفاده کرد و به روی کاغذ آورد تا این مکتوب در اختیار همگان قرار گیرد