راهب بودایی تیش نات هان ویتنامی است. در سال های اول جوانی اش، همۀ کسانی که در کشورش دوست داشت، اعم از خانواده، راهبان دیگر، و کودکان پرورشگاهی که خودش تأسیس کرده بود، در جنگ کشته شدند. با این حال او یکی از آرام ترین و شادترین کسانی است که در زندگی دیده باشید. علتش این است که او فکر می کند آرامش را در هر لحظه از زندگی، حتی در چالش برانگیزترین لحظات زندگی، می توان یافت. یکی از بهترین راه های یافتن آرامش این است که از ذهن تان بیرون بیایید و وارد جسم تان شوید. هان این کار را شبیه به قرار داشتن روی درختی در توفان شدید می داند. اگر توفان خشمناک باشد و شما در نوک درخت قرار داشته باشید، به سختی دستخوش تلاطم خواهید شد. اگر از سر شاخه پایین بیایید و به تنۀ محکم درخت برسید، اصلا نوسانی احساس نخواهید کرد. چه طور به ریشۀ درخت خواهید رسید؟ یکی از راه ها تمرکز کردن است. تمرکز کردن هم مثل تنفس آگاهانه، راهی جسمانی است برای حضور کامل یافتن در لحظه، از طریق هماهنگی ذهن با جسم. از جایگاه آرامش ریشه دار بهتر می توانید صبورانه با هر آنچه در بیرون از وجود شما می گذرد مواجه شوید، حتی اگر دزدان دریایی بخواهند به کشتی شما حمله کنند.