کتاب حاضر چاپ دیگری از "از رنجی که می‌بریم" نوشته‌ی "جلال آل احمد نویسنده‌ی برجسته‌ی معاصر و مجموعه‌ی هفت داستان کوتاه است که همگی آن‌ها حول مسائلی می‌گردد که در دهه‌ی 1320 بر کارگران و دست‌اندرکاران حزبی در شمال ایران گذشته است: سال‌هایی که رژیم پهلوی به یورشی همه‌جانبه علیه آنان دست زده است. در "دره‌ی خزان‌زده"، زندگی کارگران معدن توصیف می‌شود، سربازان به بهانه‌ی خلع سلاح کارگران به معدن حمله می‌کنند و سرانجام پس از یک محاکمه‌ی صحرایی کارگری را تیرباران می‌کنند. در این داستان، نویسنده یکی از حیله‌های حکومت برای متلاشی ساختن تشکل‌های کارگری را بازگو می‌کند. در داستان‌های "محیط تنگ" و "اعتراف" رنج زندانیان سیاسی بر مقاومت آن‌ها می‌افزاید و عاقبت به مرگشان می‌انجامد. بسیاری نیز در مقابل فشار رنج از پای درمی‌آیند و به یاس، گردن می‌نهند. "در راه چالوس"، سرنوشت انسانی بازگو می‌شود که زندگی‌اش را در راه حزب به باد داده است، اما به علت فشارهای اجتماعی و بی‌توجهی مسئولان حزبی دچار واخوردگی شده و به قاچاق روی آورده است. همین رنج، شخصیت داستان روزهای خاموش را به خودکشی فرامی‌خواند. نویسنده در این مجموعه می‌کوشد تا با توصیف رنجی که هریک از شخصیت‌های داستان‌ها می‌برند، هم‌دردی خواننده را نسبت به آنان برانگیزاند. این افراد، انسان‌های ساده‌ای هستند که قربانی شرایط ناگوار زندگی شده‌اند. اما همین رنج گاه انسان‌ها را تغییر می‌دهد و به فکر تغییر دادن دیگران می‌اندازد. به گونه‌ای که داستان "زیرابی‌ها" به شیوه‌ای قهرمانانه پایان می‌یابد و قهرمان داستان می‌گوید: "حس می‌کنم که راه خودم را بهتر از پیش یافته‌ام".