این کتاب «عدالت به مثابه انصاف» به عنوان سخنرانی های دوره فلسفه سیاسی بود که جان رالز در دهه 1980 به طور مرتب در هاروارد تدریس می کرد. با گذشت زمان ، این سخنرانی ها دوباره به عنوان نظریه عدالت وی به عنوان مطرح شد ، که با توجه به مقالات اخیر او و رساله لیبرالیسم سیاسی (1993) تجدید نظر شده است. جان رالز در این کتاب یک دید کلی از خطوط فکری اصلی خود ارائه می دهد و همچنین موضوعات خاصی را که قبلا در هیچ یک از نوشته هایش به آن پرداخته نشده است ، بررسی می کند. جان رالز به خوبی می داند که از زمان انتشار نظریه عدالت در سال 1971 ، جامعه آمریکا از ایده عدالت فاصله بیشتری گرفته است. با این حال ، ایده های او قدرت و ارتباط خود را با مباحثات در یک جامعه پلورالیستی درباره معنا و قابلیت تئوری لیبرالیسم حفظ می کند. این کتاب نشان می دهد که وضوح اخلاقی را می توان به دست آورد حتی زمانی که تعهد جمعی به عدالت نامشخص است. تعداد اندکی از فیلسوفان به اندازه جان رالز با انتشار کتاب نظریه عدالت در سال 1971 سر و صدا کرده اند. سی سال بعد ، عدالت به عنوان انصاف موضوعات اصلی کارهای قبلی خود را مجددا بیان می کند و از آن در برابر انبوه انتقاداتی که به خود جلب کرده است دفاع می کند. در طول کتاب ، راولز همچنان از آزمایش فکری معروف خود دفاع می کند که در آن "موقعیت اصلی"-نوعی دیدگاه قبل از تولد که نژاد ، طبقه و جنسیت ما را نادیده می گیرد-مبنایی برای تدوین اصول اخلاقی فراهم می آورد که منجر به دولت لیبرال هماهنگ می شود.