نمایش‌نامة «سی زوئه بانسی مرده است» از یک زاویه تصویری هولناک و خشم‌انگیز و درعین حال طنزآمیز از زندگی انسان سیاه‌پوست در نظام ددمنشانة «آپارتاید» با «جدایی نژادی» در آفریقای جنوبی پیش از «نلسون ماندلا» است و از زاویه‌ای دیگر، تراژدی انسان در میدان ستمگری و ستم‌کشی است، در موقعیتی که زندگی نکردن یا حتی زنده ماندن هم برای بسیاری از مردم محروم از آزادی و حقوق انسانی، تقریبا غیرممکن می‌شود. در چنین جوی سی‌ زوئه بانسی که جواز عبور و کار در شهرهای سفیدپوستان را ندارد، از هویت یک «مردة جوازدار» به نام رابرت سوئه لینزیما استفاده می‌کند تا بتواند با هویت او کار کند و به زندگی ادامه بدهد. این نمایش‌نامه تصویری از به تاراج رفتن شخصیت و عزت نفس انسانی برای لقمه‌نانی و سرپناهی در جامعه‌ای است که استبداد و ستم در آن رواج دارد.