کتاب با چشمانت می‌خوانم

نم‌نم باران در حال باریدن بود. سعی کرد کمی معطل کند تا باران هم از راه برسد. شاید دیدن او، آتش دلش را کمی آرام کند. خواست چترش را باز کند، ولی هوای بارانی وسوسه‌اش کرد، پشیمان شد و کیفش را روی زمین گذاشت، در حالی که کت و شلوار بسیار شیک و مرتبی به تن داشت، دستهایش را مثل باران به طرف آسمان بلند کرد، صورتش را به باران بهاری سپرد.