عاقبت عشاق سینه چاک یک نمایشنامه کمدی از نیل سایمون است. اولین نمایش آن در برادوی در سال 1969 بود. این نمایش در 28 دسامبر 1969 در تئاتر یوجین اونیل در برادوی افتتاح شد و پس از 706 اجرا و شش پیش نمایش در 4 سپتامبر 1971 بسته شد. کارگردانی رابرت مور، بازیگران اصلی جیمز کوکو، لیندا لاوین (در نقش الین)، دوریس رابرتز (در نقش ژانت) و مارسیا راد (در نقش بابی) بودند. طراحی صحنه توسط الیور اسمیت، لباس‌ها توسط دونالد بروکس، و نورپردازی توسط پگی کلارک انجام شد. کتاب "عاقبت عشاق سینه چاک" به روایتی منحصر به فرد از آشوب‌ها و دغدغه‌های انسان در دوران معاصر می‌پردازد و به تجسم جریان‌های پیچیده‌ای از بحران‌های معنویتی می‌پردازد که جامعه بشری را در بر گرفته و به سوی سردابه‌های ناآشنا هدایت می‌کند. سایمون، نویسنده این اثر، در قالب نمایشنامه‌ای مهیج، تصویری عمیق از درون آدمیان را خلق می‌کند. او تلاش می‌کند تا زوایای پنهان و آشفتگی‌های روانی انسان‌ها را در موقعیت‌هایی از بی‌نهایت پیچیده و مبهم نمایان کند. این انسان‌ها در مواجهه با مرداب‌های غم، تردید و بی‌هویتی، تنها در جستجوی ارزش‌های انسانی و اخلاقی با دردی عمیق در دل خود هستند. این اثر در واقع به عنوان یک آینه بر جنبه‌های پیچیده و متشابه انسانیت اشاره می‌کند. نویسنده با استفاده از این داستان، تأکید می‌کند که عاشقانه‌ها، تلاش‌ها و بحران‌های معنوی در زمینه‌ی انسانیت هر چند متنوع و متفاوت هستند، اما در نهایت همگی به یک نقطه مشترک هدایت می‌شوند، نقطه‌ای که از طریق درک و ارزیابی عمیق از خود و دیگران می‌توان به آن دست یافت.