دستانم را از جیبم بیرون آوردم. باران شروع به باریدن کرد و او ناپدید شد. برگشتم و راهم را به آرامی در پیش گرفتم. همان‌طور که در شهر قدم می‌زدم، آن کلمه را بارها و بارها با خودم تکرار کردم. احساس کردم ناگهان گرم شده‌ام، پر از انرژی، پر از زندگی و مهیای زندگی بخشیدن. فکر می‌کنم نیاز دارم چیزهایی که خودم می‌دانم را از دیگران بشنوم. پدر و مادرم باید تا الان بیدار شده باشند. ظرف‌شویی آشپزخانه پر از سبزی‌ تازه از خاک بیرون آمده‌. برادرم در پاریس کنار پنجره‌اش چیزی می‌خوانَد. دوست‌دختر جدیدش هنوز در خواب است. و سندی، مدیر برنامه‌هایم، با دخترش در بستر گرم‌شان در آغوش هم آشیانه کرده‌اند. نفس‌هایشان نرم و مستور است. دهان‌‌هایی گشاده رو به کوهسارانِ بالش.