شاید نسل جوان ما با کمتر کسی چون رئیس جمهور خود درددل و رابطه انتقادی داشته است. یکی از بزرگترین سرمایه‌هاي دوران مسؤولیتم، نامه‌ها، جزوه‌ها، نقاشیها، سروده‌ها، پیام‌ها، ستایش‌ها و نقدهایی است که از سوی نوجوانان و جوانان برومند این مرز و بوم برای من آمده است و جابجا. تا آنجا که میسر بوده است، کوتاه یا مفصل، به آنها پاسخ داده ام. اگر قادر به رسم یک منحنی درمورد گرایشها، انگاره‌ها و انگیزه‌هاي جوانان باشم، مي‌توانم نشان دهم که سیر منحنی امید ابتدا سریعاً صعودی بوده و اندک اندک به نزول میل کرده است. امری که بررسی جامعه شناختی و روانشناختی آن به عهده صاحب نظران پژوهشگر است. به نظر من بخشی از این مسأله طبیعی و بخش عمده آن ناشی از عواملی است که مي‌توانست نباشد و متأسفانه بود. من به یاری خداوند روزی خواهم کوشید تا همه نامه‌ها و اثرها را منتشر کنم که در واقع نماد یکی از حساس ترین لحظه‌هاي تاریخی این مرز و بوم است، ولی اینک و در فضای کنونی لازم دانستم خطاب به همه فرزندان عزیزم که مهر و خشمشان هر دو برای من قیمتی است، نامه‌اي بنویسم و عنوان آن را « نامه‌اي برای فردا » بگذارم و اینک که به پایان دوران مسؤولیت رسمی خود نزدیک مي‌شوم، باب این مراوده و تبادل نظر را باز کنم...