شايد عنوان آشتى با امام عصر عجَّل‏ اللّه‏ فرجه در وهله‏ اوّل تداعى‏ گر اين مسأله باشد كه: مگر مى‏ شود با امام زمان عليه‏ السلام قهر بود؟ نويسنده‏ خوش‏ ذوق كتاب با بيانى شيوا و اديبانه در بخش آغازين يادآور مى‏ شود كه وقتى در طول زندگى توجّه واقعى به امام عصر أرواحنا فداه نداشته باشيم و ايشان را در تمام مراحل زندگى ناديده بينگاريم؛ گويى با ايشان قهر بوده‏ ايم و اين نوع گذر عمر، زندگى نيست؛ بلكه مردگى است و سپس بيان مى‏ دارد كه: «رمـز جلب عنايت امـام عصر عليه‏ السلام توجّـه بـه وجود مقـدّس اوست... اشتباه نكنيم! امام عليه‏ السلام در دوردست‏ها نيست؛ هر لحظه با ماست؛ از رگ گردن به مانزديك‏تر است.» كتاب آشتى با امام عصر عليه‏ السلام در طىّ چهار فصل تنظيم شده است كه فصل آغازين به حكايت دوازده قرن غربت آن‏حضرت مى‏ پردازد و اين غربت را در زمينه‏ هاى مختلف بررسى مى‏ كند.