کتاب دروازه‌های سپیدی نوشته‌ی جعفر شیخ الاسلامی، شما را با دید‌گاه‌های حضرت علی (ع) در مورد چهارده موضوع از قبیل: ایمان، نماز، رفتارها و صفات شایسته، حق و باطل، قضاوت، عدالت و ... آشنا می‌کند. این صدای درخواست علی (ع) بود که مردمش را فرا می‌خواند تا از علم و معرفتش بهره برند که در میان سر و صدای حاضران گم شد و پس از آن با پرسش بی‌ربط و بی‌محتوای شخصی کوته‌ فکر رنگ باخت و فقط اثری از آن در کتب تاریخی به‌ جای ماند تا پس از سال‌ها و در روزگاری دیگر دانشمند اهل تسننی چون «ابن ابی الحدید» در این باره گفت: «این ادعا را در طول تاریخ فقط شخصیتی مثل علی (ع) می‌تواند داشته باشد.» از علی (ع) درباره‌ی ایمان پرسیدند. ایشان فرمود: «ایمان چهار ستون دارد: صبر، یقین، عدل و جهاد.» او از آن‌جا که قرآن را شناخته است، نه‌ تنها به فرمان‌هایش بهتر از هر فرد دیگری عمل می‌کرد، بلکه خود نیز نمونه‌ای عالی از تجسم حقایق عملی قرآن بوده و پیامبر (ص) او را همراه با قرآن می‌دانسته، تا جایی که فرموده: «هرگز این دو از هم جدا نمی‌شوند تا در کنار حوض کوثر به هم برسند.» به همین دلیل است که علی (ع)، قرآن را به‌ درستی و شایستگی می‌ستاید و مردم را به انجام فرمان‌های آن بر می‌انگیزد و چنین می‌فرماید: «کتاب خدا در میان شماست. [قرآن] همانا سخنگویی است که از سخنوری باز نمی‌ماند و بنایی است که هرگز پایه‌هایش از بین نمی‌روند.»