کتاب ضیافت

کتاب ضیافت، اثری نوشته ی افلاطون است که 385 سال قبل از میلاد مسیح به رشته ی تحریر درآمد. ضیافتی در یونان برپاست. گروهی از متفکرین آتن در بزم میگساری جمع اند و دیدگاه های خود را در مورد عشق مطرح می کنند. در مکالمات آن ها، موضوعاتی چون نقش های جنسیتی، روابط جنسی در جامعه و تعالی غرایز اساسی انسان، بازتاب دارد. این مباحثه زمانی اوج می گیرد که سقراط، استاد افلاطون، دیدگاه های مرسوم زمانه را به چالش می کشد. او مدافع عشقی معنوی است که به تعالی روح انسان می انجامد. در کتاب ضیافت، دیدگاه ها و ایده های متفاوتی درباره ی ماهیت عشق، با مهارتی کم نظیر در هم تنیده شده اند: عشق به عنوان واکنشی به زیبایی، نیرویی کیهانی، انگیزه ای برای کنش های اجتماعی و ابزاری برای تربیت اخلاقی.