ما با زبان‌هایمان سخن می‌گوییم و با گوش‌هایمان می‌شنویم، اما آن‌چه را باید بفهمیم و درک کنیم با قلب‌هایمان می‌فهمیم و درک می‌کنیم. و آن چیز کوچکی که همیشه گمان می‌کنیم از ما مراقبت می‌کند و نمی‌دانیم که می‌کند، نه با مرگ از میان می‌رود و نه با فراموشی ونه با نفهمیدن. به تو می‌گویم که آن چیز کوچک، عشق است. عشق که زبان محتاج گفتن از آن است و گوش نیازمند شنیدن از آن و قلب، مکان سکنی‌گزینی‌اش.