اعران زن هزاران سال شعر نوشته‌اند. امر مسلم در این بررسی این است که تاریخ شعر زنان در ازای تاریخ فمینیسم طولانی‌تر است. زمانی که شعرهای این کتاب را بخوانیم درمی‌یابیم که زنان شاعر در موضوعات مختلفی شعر نوشته‌اند. مضامین شعر زنان چه بوده است؟ آن‌ها به چه جور سبک‌هایی از کلام علاقه نشان داده‌اند و از چه دایره‌ی کلماتی استفاده کرده‌اند؟ در این کتاب به بحث در این باره می‌نشینیم. بر مبنای نظریه‌ی لیکاف زنان از دایره‌ی واژگانی خاصی برخوردارند و از سبک کلامی‌ مخصوص به خود بهره می‌گیرند، آن‌ها از دامنه‌ی وسیعی از رنگ‌واژه‌ها استفاده می‌کنند، از دشواژه‌ها کمترین استفاده را می‌کنند و به تشدیدکننده‌ها بسیار علاقه‌مندند، حروف اضافه و علائم سجاوندی را به دقت به کار می‌بندند، از زبان غیرمعیار می‌گریزند و توصیفات ظریف و دقیقی را از محیط به رشته‌ی تحریر درمی‌آورند. بررسی‌های زبان‌شناختی بسیاری بر عالم مقال زنانه صورت گرفته است و شاید بعد از خواندن این کتاب ذهن ما به تکاپو بیفتد که مختصات زبان زنانه را بیابد و در چند و چون آن اندیشه کند. در این کتاب از هر شاعر تعدادی شعر به همراه یک بیوگرافی کوتاه آورده شده که نام شاعران به شرح زیر است: لوئیز گلیک(برنده‌ی جایزه‌ی نوبل 2020) - ورونیکا گولوس - سولماز شریف - آدرین ریچ - سیلویا پلات هیلدا دولیتل - ادیت سیتول - ناتاشا ترتوی -اما لازاروس - امیلی دیکنسون