بعد از ظهر دلپذیر یکی از نخستین روزهای پاییز 1393 بود که آقای «مرتضی سرهنگی» مدیر مرکز مطالعات و تحقیقات فرهنگ و ادب پایداری حوزه هنری پیشنهاد نگارش خاطرات مدیر جنگ روانی ایران و عراق، در سال های 1365 تا پایان جنگ، را به من دادند. جست و جوی کوتاهی درباره آقای«مرتضی بشیری» مرا به نگارش خاطرات وی مشتاق کرد. پس از اولین جلسه دیدار، مصاحبه ها پا گرفت و مدتی بعد پوتین قرمز ها متولد شد. مرتضی بشیری زبان طنازی دارد و لحن خوش مزاح بر کلام. او به دقت و سنجیده به سوال های بنده در مصاحبه پاسخ می داد و این جنس از حساسیت مرا در ثبت مستند نگاری یاری داد هر چند همین امر پژوهش را به گزینشی شدن خاطره کشاند و...