گلچینی جذاب از متون و مصاحبه‌هایی که بیش از 20 سال توسط فیلسوف مشهور فرانسوی ژیل دلوز نوشته شده است. میشل فوکو زمانی نوشت: «شاید روزی این قرن دلوزی شود. » این کتاب مجموعه ای از 40 متن و مصاحبه است که در طول 20 سال توسط فیلسوف مشهور فرانسوی ژیل دلوز، متوفی در سال 1995 نوشته شده است. متن های اولیه، از 1953-1966 (درباره روسو، کافکا، ژاری و غیره) متعلق به نقد ادبی است و آثار دلوز را اعلام می کند. آخرین کتاب، نقد و درمانگاه (1372). اما فلسفه به وضوح در بقیه کتاب غالب است، با ارزیابی تند متفکرانی که او همیشه مدیون آنها بود: اسپینوزا، برگسون. اعتراف او به ژان پل سارتر به عنوان استاد خود شگفت آورتر است. او نوشت: «موضوعات جدید، یک سبک خاص جدید، یک روش تهاجمی و جدلی جدید برای طرح سوالات، از سارتر می آیند.» اما شخصیت نیچه مهم‌ترین شخصیت است و حضور دوستان و همکاران نزدیک او، فلیکس گاتاری و میشل فوکو. این کتاب اندکی پس از انتشار ضد ادیپ متوقف می شود و نوعی تبارشناسی از اندیشه دلوز و همچنین تلاش او برای ترک فلسفه و اتصال آن به بیرون ارائه می کند - اما او به عنوان یک فیلسوف هشدار می دهد.