کتاب «اصول بنیادین در نواختن پیانو» در اوج زندگی حرفه ای جوزف لوین نوشته شده است و بیان روشنی از اصول مبتنی بر تجربه مادام‌العمر او در اجرا و تدریس است. لووین به همراه راخمانینوف، اشنابل و هافمن یکی از استادان بزرگ مدرن بود و اولین هنرمندی بود که برای تدریس در مدرسه فارغ التحصیل موسیقی جولیارد دعوت شد. تکنیک، از طریق ضروری، باید تابع درک موسیقی باشد. دانش کامل مقیاس ها، نه به صورت مکانیکی، بلکه به صورت موسیقی. درک کاربردهای استراحت و سکوت، که موتزارت آن را بزرگترین تأثیر در موسیقی می دانست. احساس ریتم و تمرین گوش؛ اینها عناصر اساسی یک پایه گذاری کامل در موسیقی هستند و بر این اساس در فصل های آغازین بر آنها تأکید شده است. قلب کتاب به دستیابی به لحنی زیبا اختصاص دارد. هرکسی که نوازندگی لوین را شنیده باشد یا به یکی از ضبط‌های او گوش داده باشد، می‌داند که دستاوردهای او در آن زمینه چقدر عالی بوده است. این راز، حداقل تا حدی، در تکنیکی بود که او آن را «بازوی شناور در هوا» نامید، و در استفاده از مچ دست به عنوان ضربه گیر طبیعی. دستیابی به انواع لحن، آواز، آهنگ زنگ، درخشندگی، ظرافت و قدرت، همه با تحلیل دقیق روش هایی که در آن انگشتان، دست، مچ، بازو و در واقع کل آن توضیح داده شده است. عملکرد بدن در زدن کلیدها نکات دیگری در مورد چگونگی به دست آوردن یک استاکاتو واضح و یک لگاتو بدون مات، در مورد خطرات تاکید بی مورد بر حفظ کردن و نیاز به تنوع در تمرین، و نظرات ویژه در مورد استفاده از پدال وجود دارد که باید با دقت بسیار مورد استفاده قرار گیرد.