فروغ فرخزاد، شاعر آزاداندیش و سرکش معاصر به غیر از مجموعه شعرهای بی نظیری که در مدت کوتاه زندگانی درخشنده اش از خود بر جای گذاشته، تاثیر غیر قابل انکاری بر هنرمندان هم عصر و پس از خود نیز داشته است. جای تعجب نیست که کلمات و بیانات معمول این روح یاغی هم با انسان های دیگر متفاوت است و آتشی که روح او را آغشته ساخته از زبان و قلمش بر دل کاغذ زبانه می کشد. یکی از گنجینه های به جا مانده از افکار و روحیات فروغ فرخزاد، کتابی است به نام اولین تپش های عاشقانه قلبم که آنچنان که از عنوانش بر می آید، نخستین باری بود که روح آزادی طلب فروغ در دام عشقی دلنشین و پاک گرفتار می آمد. آن کس که مرغک بازیگوش روح او را این چنین به دام انداخته بود کسی نبود جز پرویز شاپور، آشنای خانوادگی فروغ که با مادر او نسبت فامیلی داشت و از طنزپردازان ایرانی به شمار می رفت. فروغ هنوز دخترکی شاداب بود که مهر پرویز بر دلش نشست و آن چنان این قلب معصوم را شیفته و شیدا ساخت که این شیفتگی سبب شد تا فروغ قلم به دست گرفته و برای دلدار خود نامه هایی تب دار و دلکش بنویسد. از ویژگی های جذاب کتاب اولین تپش های عاشقانه ی قلبم، سیر شکل گیری احساسات عاشقانه ی فروغ به پرویز و همچنین روند تغییر خلق و روحیات شخص اوست. جمع آوری و تدوین این نامه ها که سه بخش پیوند قلب های عاشق آن ها و زندگی مشترکشان و همچنین حس فروغ پس از جدایی را در بردارد، بر عهده ی ثمره ی این عشق، کامیار شاپور، فرزند فروغ و پرویز و همچنین حاصل تلاش های عمران صلاحی می باشد.