ایده ی اولیه ی خلق شخصیت فرانکشتاین از طرف «لرد بایرون» شهیر به «مری شلی» پیشنهاد شد و از همان اولین باری که این رمان عجیب و شگفت در سال 1817 منتشر شد، اذهان همه ی مخاطبان را مشغول خودش کرد. اهمیت و تأثیرگذاری این رمان به حدی بوده که بارها و بارها اقتباس های متعدد تئاتری، سینمایی و تلویزیونی از روی آن انجام شده و این مهم تا امروز نیز ادامه یافته است. اقتباس هایی که هرکدام سعی کرده اند این پرومته ی مدرن را به شیوه ی خودشان به چالش بکشند. نمایشنامه ی «فرانکنشتاین» نوشته ی «نیک دیر» یکی از آخرین اقتباس های انجام شده از روی رمان مری شلی است که به کارگردانی «دنی بویل» و با بازی «بندیکت کمبربیچ» در لندن نیز روی صحنه رفته است. «فرانکشتاین» داستان دانشمندی خبره است که با استفاده از اشیای مختلف، اندام تکه تکه و جداشده از بدن مردگان و درنهایت الکتریسیته، هیولایی مافوق تصور می سازد که در زشتی، پلیدی، شقاوت و در عین حال قدرت، نمونه ندارد و حتی خالق این موجود نیز از دیدن او و اعمالش به وحشت می افتد. با این حال این موجود سرشار از اضدادی ست که نمی توان به آن به عنوان یک هیولای دست ساز صرف نگاه کرد و شکل های خاصی از احساسات در او جریان دارد که همین مسئله به پیچیدگی های شخصیتی او می افزاید و خواننده را در مواجهه با او دچار احساسات متناقضی می شود. نیک دیر در نمایشنامه ی «فرانکنشتاین» سعی کرده است با جابجایی در شخصیت ها، زمان ها و مکان ها، فرانکشتاینی دیگرگون بسازد که خواندن آن نیز همچون دیدن اجرای مشهورش، تکان دهنده و شگفت انگیز است.