درباره‌ی نگریستن

عکس‌ها یادگارهای گذشته‌اند، آثاری از آن‌چه رخ داده است. اگر زندگان آن گذشته را به دوش کشند، اگر گذشته تبدیل به بخش جدایی ناپذیر از فرآیندی شود که در طی آن مردم تاریخ خود را می‌سازند، آن‌گاه همه عکس‌ها دوباره متنی زنده به دست خواهند آورد، و به جای آن‌که لحظه‌هایی بازداشته شده باشند. هم‌چنان در زمان وجود خواهند داشت. شاید عکاسی پیشگویی حافظه‌ای هر تصویری از گذشته را، هرقدر فاجعه آمیز و هرقدر به گناه آلوده، در حصار تداوم خویش خواهد گرفت. تمایز میان استفاده‌های خصوصی و عمومی از عکاسی از میان برخواهد خاست، خانواده‌ی انسان وجود خواهد داشت.