"سفر کوانتومی وال تنها" اثری است به قلم "ایمان سرورپور" که دقیقا همچون عنوانش، یک اثر عجیب و متفاوت است. "ایمان سرورپور" بر خلاف بیشتر نویسنده‌های انگیزشی که قصد دارند دیدگاه خود را همچون یک سخنرانی در کلاس درس یا مانند یک نظریه، صاف و پوست‌کنده به خواننده القا کنند، ترجیح داده که از عنصر روایی و ماهیت قصه، برای بیان منظورش بهره ببرد. او در "سفر کوانتومی وال تنها"، روایتی شگفت‌انگیز درباره نهنگی ارائه می‌کند که سفری جذاب، مبهم و مرموز را آغاز می‌کند. داستان به گونه‌ای طراحی شده است که وال، با معضلات و مشکلات متعددی که نشان دهنده فراز و نشیب‌های زندگی است، مواجه شود و با رویکردهای خلاقانه و جالب‌ توجه "ایمان سرورپور"، در مرکز این ماجراجویی، پاسخ‌های قابل قبولی برای موانع آن و موانع ذهنی ایجاد شده برای خواننده پیدا شود. ساختار روایت به قدری جذاب است که به راحتی می توان تصور کرد "ایمان سرورپور"، خود را در جایگاه وال قرار گرفته است. او در مرکز رمان "سفر کوانتومی وال تنها"، به لطف همذات‌پنداری قوی و قوه‌ی تخیلش، توانسته خود و وال را متحد کند تا مفاهیم را دقیقا در قلب طرح قرار دهد. البته داستان و نحوه بیان آن، هر دو آنقدر ساده‌اند که خواننده گیج نشود و شرایط برای درک قصه دشوار نگردد. "ایمان سرورپور" در واقع با ارائه نمونه‌هایی واقعی از قهرمان داستانش به همه دغدغه‌های اصلی و جزئی پرداخته است و اگر دقیق‌تر به داستان نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که مساله‌ی اصلی آن، خودشناسی و معرفت است. نویسنده سعی کرده است علاوه بر دیدگاه فرهنگی انعطاف پذیر، بار علمی به کتابش بدهد و در این راستا علم را به تخیل کشانده است.